Op maandag 17 februari 2025 stond onderstaand artikel van Joni van Essen in onder meer De Gelderlander (let op, het is een Premium artikel, maar na inloggen is het gratis te lezen):

‘Ooit gekocht vanwege uitzicht op dijk, nu staan er van die hokken’

Joni van Essen, 17-02-25, 09:51

,,We worden buitenspel gezet.” Wim van Vliet is één van de mensen die woont in de buurt van de Rijnbandijk in Maurik. Daar genoot hij altijd van een vrij uitzicht. Maar als hij nu uit het raam kijkt van zijn huis aan de Garststraat, ziet hij aan de achterkant een kleine zee van chalets.

Bepaald gelukkig zijn hij en een aantal andere aanwonenden daar niet mee. Maar waar ze al helemaal van balen, is van de houding van de gemeente Buren. De ‘nee’ van eerder is nu namelijk veranderd in een ‘ja, mits’.

Het draait allemaal om de plannen van MarinaPark Bad Nederrijn, een chaletpark even verderop aan de Rijnbandijk in Maurik. Buitendijks welteverstaan. Dat betekent ook dat de huisjes in de winterperiode - van november tot april - weggehaald moeten worden vanwege gevaar bij eventueel hoogwater.

Juridisch soebatten

Dat weghalen gebeurde aanvankelijk niet maar nu wel, naar een stuk grond aan de andere kant van de dijk.

Maar ook dáár is een hoop op aan te merken. Niet in de laatste plaats omdat de huisjes daar, als je kijkt naar de bestemming, helemaal niet mogen staan.

Over de huisjes op die plek stallen is al een hoop gesoebat, ook bij de rechter. Die oordeelde onder meer dat de gemeente Buren eerder terecht een tijdelijke vergunning heeft geweigerd voor binnendijkse stalling, mede vanwege die andere grondbestemming.

Je hebt hier vrij uitzicht over de dijk, deze plek hebben we ooit gekocht mede vanwege die vrijheid. En dan staan er ineens een stel van die hokken.

- Wim van Vlier

Maar ondertussen is er één en ander veranderd. De belangrijkste verandering: het Burense gemeentebestuur zei in oktober te willen meewerken aan permanente vergunning voor stalling als het park met een ‘inpassingsplan’ komt dat het college goedkeurt. In zo'n plan staat hoe je ervoor zorgt dat iets in een bepaalde omgeving past. Nu worden de huisjes nog gestald op grond van een tijdelijke vergunning.

Groenstrook met bomen

,,Er is een strook rondom de opslag van de recreatieverblijven vrijgelaten en de houtzijden van de recreatieverblijven zijn voor het aanzicht naar buiten geplaatst", zegt Michelle Veldhuis van MarinaParken over hoe er nu wordt ingepast. ,,De witte oppervlakte (van de chalets) is naar binnen geplaatst zodat het een en ander minder opvalt, op verzoek van de omwonenden.”

In de plannen voor de permanente aanvraag ‘is er voorzien in een groenstrook met bomen en beplanting die zicht op de recreatieverblijven wegneemt, eventueel in combinatie met een grondwal'.

Vorige maand was er met omwonenden een bijeenkomst over de gevraagde permanente vergunning, zegt Veldhuis. Daarbij was ook de gemeente aanwezig. Gekeken wordt of er iets kan worden gedaan met de inpassingswensen van omwonenden. ,,Daarna krijgt het participatieproces (overleg met de buurt, red.) een vervolg.”

‘Wij kijken erop’

De aanwonenden zijn desalniettemin niet bij met de voorgenomen plannen. Zij vrezen voor aantasting van hun woongenot. ,,Wij kijken erop in de wintermaanden”, zegt buurtbewoner Van Vliet. ,,Je hebt hier vrij uitzicht over de dijk, deze plek hebben we ooit gekocht mede vanwege die vrijheid. En dan staan er ineens een stel van die hokken.”

Veldhuis kaart aan dat de opslag normaal gesproken voor een deel van het jaar is. ,,Door de nu gekozen oplossing ontstaat voor het grootste deel van het jaar, van april tot en met oktober, een veel meer open, groene en natuurlijke uitstraling van de locatie, omdat de eerder aanwezige grote oude loodsen voor boten en caravans zijn gesloopt.” Daardoor komt de plek er ‘juist in het buitenseizoen’ beter uit te zien voor de omgeving, zo redeneert ze.

Wij als Dijkwacht zeggen: neem besluiten met meer respect voor de natuur en de mensen eromheen, maar dat gebeurt nu niet

- Gerard Sturkenboom

Wat ze daarbij nog noemt, is dat MarinaParken in een juridische procedure met Rijkswaterstaat zit over een vergunning die het mogelijk moet maken om de chalets alleen bij hoogwater binnendijks te hoeven opslaan. Dat ‘zou voor de omgeving en ons natuurlijk nog mooier zijn'.

'We snáppen het niet’

Volgens de aanwonenden voelt het alsof de gemeente ‘gewoon doet alsof we niet bestaan’ en krijgen ze het gevoel van ongelijke behandeling door Buren. De bewoners voelen zich gesterkt door de Dijkwacht Buren. ,,Die ondernemer kun je niks kwalijk nemen”, zegt Gerard Sturkenboom van de Dijkwacht. ,,Die ziet kansen en geld.”

De Dijkwacht richt, net als de bewoners, zijn pijlen op de gemeente. Na de juridische beslommeringen ‘dachten we dat het was geregeld'. ,,Toch zei het college erover te denken het toch toe te staan. Wij als Dijkwacht zeggen: neem besluiten met meer respect voor de natuur en de mensen eromheen, maar dat gebeurt nu niet. Dat is ook eigenlijk het verhaal", zegt Sturkenboom over de ‘draai’ van de gemeente. ,,We snáppen het niet.”

^{Tekst gaat door onder de foto.}

Komt er beter uit te zien

,,Sinds de geweigerde tijdelijke vergunning heeft het college een positief principebesluit genomen”, legt een gemeentewoordvoerder de ‘draai’ uit. ,,Kortweg is een plan ingediend waarbij ook het naastgelegen perceel betrokken wordt.” Door daar de bebouwing te slopen en de stalling over twee percelen te verspreiden, moet de plek er in de omgeving beter uit komen te zien. Immers: de vervallen bebouwing verdwijnt en er komt ‘behoorlijke landschappelijke inpassing’.

Ondertussen is er een permanente aanvraag ingediend voor de stalling. Daarbij horen volgens de gemeente nog wel wat stappen, waaronder overleg met de buurt en advisering door de gemeenteraad.

Wat de kritiek van de groep aanwonenden betreft, zegt de gemeentewoordvoerder dat met die extra stappen alle belangen worden afgewogen, inclusief die van ‘een goed woon- en leefklimaat voor omwonenden’.

,,Wij behandelen deze ondernemer niet anders dan een ander in soortgelijke omstandigheden”, zegt ze daarnaast. De ondernemer heeft eerder tikken op de vingers gehad en kijken of een situatie die niet mag tóch wettelijk kan worden gemaakt, ‘vormt een standaard onderdeel van iedere handhavingsprocedure'.