Feest in de gesloten steenfabriek
Het was nieuwjaarsfeest in de gesloten steenfabriek aan de Nederrijn bij Rijswijk. Bij hun vertrek op Nieuwjaarsmiddag lieten de duizenden, veelal buitenlandse jongeren een spoor van rommel, uitwerpselen achter. Nadat de politie alles had "schoongeveegd", moest er ook wel worden schoongemaakt. Boeren en burgers trokken er met vuilniszakken op uit om kledingstukken, blik, glas en plastic uit de bermen en weilanden te halen.
Egoïstische jongeren
De burgemeester vond het wel erg “egoïstisch” van deze jongeren om, nu in Corona tijd, in onze gemoedelijke gemeente feest te vieren. Dat klinkt toch wel een beetje suffig en naïef, want zo braaf is onze plattelandsgemeente niet. En de Gemeente Buren maakt het allemaal wel heel makkelijk, door de vele leegstaande en vervallen locaties binnen een erg groot buitengebied.
Het is net zoiets als dat je de voordeur ‘s nachts laat openstaan, omdat het zo'n rustige straat is met vooral nette mensen en je niet snapt hoe het komt dat je fiets uit de gang gejat is. Je zou toch echt beter moeten weten. We zien toch regelmatig de spotjes van de overheid voorbij komen,..... "goed sluiten van ramen en deuren en alles van degelijk sluitwerk voorzien".
De spreekwoordelijke voordeur staat open
Wat voor ons als privé persoon thuis geldt, moet dan zeker ook gelden voor de overheid zou je toch denken. Bescherming van de leefomgeving, in de breedste zin van het woord, behoort tenslotte bij de kerntaken. Natuurlijk zijn de eigenaren eerste verantwoordelijke, maar heeft de gemeente Buren eigenlijk niet gewoon de spreekwoordelijke voordeur laten openstaan door te accepteren dat allerlei oude bedrijfsterreinen, bedrijfspanden en loodsen onbeheerd zijn achtergebleven nadat bedrijven vertrokken zijn? Vaak zijn die bedrijven vertrokken met achterlating van vervuilde grond, asbestafval en leeggetrokken gebouwen. Regelmatig wordt er op deze locaties ingebroken, ruiten ingegooid, feestjes georganiseerd, drugs gebruikt, brandgesticht en zaken vernield. Veel verder dan maar weer dicht timmeren van de ramen of neerzetten van aantal beveiligingsmasten komt men niet, op naar volgende incident maar weer.
Achterstallig onderhoud
Gedurende vele jaren van achterstallig onderhoud, geen keuzes durven maken, zaken voor zich uitschuiven ( liefst tot de volgende zittingsperiode) zit de gemeente nu met een aantal hoofdpijndossiers op dit gebied. Natuurlijk is het leuk om palen te slaan en lintjes door te knippen bij nieuwe bedrijvigheid; maar waar zijn onze wethouders als het gaat om het opruimen van deze gemeentelijke-rommel? Uit niets blijkt de afgelopen jaren, dat de zittende gemeentelijke coalitiepartijen enige visie met daarop voortbouwend beleid hebben ontwikkeld op dit onderwerp. Dit heeft echter alles te maken met beleid op ruimtelijke ordening, maar zeker ook handhaving als de regelgeving wordt overtreden.
Privileges voor de commerciële partijen
Stop je als inwoner per ongeluk iets in de verkeerde kliko, dan krijg je na 1 waarschuwingssticker een dikke boete. Voor handhaving door de gemeente van de grote commerciële partijen die de ene na de andere afspraak aan hun laars lappen, gelden blijkbaar andere spelregels. Deze partijen, in handen van veelal grote buitenlandse investeerders lijken bijzondere privileges te hebben. Gelden daarvoor andere regels, of is het gemeentelijk apparaat gewoon niet in staat om nog serieus tegenwicht te bieden?
Zoals het nu gaat mogen de inwoners de rommel opruimen en voor de kosten opdraaien. Marktwerking lost zeker niet alles op, het debacle met de AVRI is hiervan een voorbeeld. Hoe treffend is de onzinnige gedachte van de huidige coalitie dat juist deze commerciële bedrijven en investeerders de oplossing zijn voor het probleem met de oude steenfabrieken. Verkoop ons mooie rivierenlandschap en zij ruimen de rommel op.... Dacht het niet!
Massa is kassa?
Het massatoerisme dat de nieuwe vakantieparken gaan brengen, levert zeker meer rommel en kosten en minder welzijn voor de inwoners op. Landschapsvervuiling met oerlelijke stacaravans, toenemende verkeersonveiligheid, herrie op zondagen en nog meer zwerfvuil langs de dijken. Als boer zie je de bui al zien hangen; nog meer plastic en blik en uitwerpselen in je hooiland en dan ook nog toeristen die gaan klagen over de stank. En in de ontwerp verkeersvisie wordt zelfs geen rekening gehouden met de massale extra verkeersdrukte op de dijk en in de dorpen; wie heeft hier zitten slapen?
Massa is geen kassa als het om ons landschap gaat. Stop met de uitverkoop van onze gemeente en investeer in natuurvriendelijke recreatie die past in het landschap. Koester de natuur die de toeristen trekt in plaats van de ‘kip met de gouden eieren’ te slachten voor korte termijn winst van buitenlandse beleggers.
Het wordt vooral tijd dat de gemeentelijke politiek zijn rol eens serieus gaat nemen en de hoofdpijndossiers op dit gebied eindelijk eens gaat oppakken. Niet even snel een omgevingsvisie er doorheen willen jassen omdat dat weer veel discussie scheelt. Niet denken dat burgers zo naïef zijn in sprookjes te geloven met mooie plaatjes erbij als je de Omgevingsvisie presenteert. Maar de zienswijzen die door vele betrokken en verontrustte burgers zijn aangeleverd, serieus te nemen. Want dat burgers gehoord willen worden blijkt wel uit de snelle groei van Actiegroep Dijkwacht Maurik.
Geen woorden, maar daden
Partijen die zeggen te staan voor burgers en boeren zouden zich eens achter de oren moeten krabben wat zij in hun partijprogramma’s gaan schrijven. Wat zij beloven in de komende gemeenteraadsverkiezingen, welke belangen zij werkelijk willen dienen en hoe zij geloven oprecht rentmeesters van onze omgeving te zijn. En kiezers, beoordeel de partijen niet op hun mooie woorden, maar op hun daden over de afgelopen jaren. Want als een partij niet luistert naar de inwoners wat is hun woord dan waard.
Dergelijke grote dossiers vereisen echter ook een gezamenlijke aanpak van de politiek zonder partij politieke spelletjes en persoonlijke vetes, maar vooral omgevingsbewuste gemeenteraadsleden en capabele wethouders die verder kijken dan hun termijn lang is. Pas dan komt het einde van het gemeentelijk gerommel in zicht.